Ons gekkebekje, met momenten een echte schavuit, begint steeds meer aandacht te vragen, is tevreden zolang hij iemand in de buurt heeft, maar oh wee als je hem de rug toekeert. Scheidingangst zullen we maar denken. Maar niet tegenstaande blijft hij het zonnetje in huis, geniet van zijn grote broer die hem voorbij "zoeft" op zijn "erg lawaaierige" fietsje (eigenlijk nog voor buiten bestemd ook). Sinds gisteren heeft hij ontdekt dat hij zelf ook geluid produceert, gillen, maar dan ook echt gillen, hoe kunnen er zoveel decibels geproduceerd worden door zo'n klein ding!
En lachen geblazen als er dan reactie op komt, hihihi...
Zitten lukt hem steeds beter, af en toe verliest hij nog zijn evenwicht, maar de keren dat hij omvalt worden zeldzamer. Op naar de volgende fase, kruipen en dan gaan we overal ogen nodig hebben, want met die 2 kereltjes hier in huis, zal 't nog uitkijken worden, ik breek bijna nu al elke dag mijn benen over de rommel die Staf in zijn ééntje door huis strooit. En opruimen, oh nee daar doet hij niet aan mee! Bij de volgende spruit misschien toch eens wat strenger worden ;)
