De zwangerschap loopt op zijn einde, de teller staat op 39 weken. In het begin van het jaar dacht ik nog, was het almaar zomer, de dagen die tergend traag voorbij gingen.
En nu zijn we ineens op het eind, bijna 40 weken verder, 40 weken...
Ik ben langs de ene kant blij dat de bevalling voor de deur staat, maar anderzijds heb ik er toch ook weer schrik voor. Hoe gaat het verlopen? Bij onze Staf is de bevalling reuze goed meegevallen, maar zoals ze zeggen is elke zwangerschap en ook elke bevalling anders.
En we moeten er toch door, willen of niet. De vermoeidheid begint te verdwijnen, de laatste weken heb ik terug iets meer energie, het lijkt wel of mijn lichaam zich al aanpast aan de komst van de baby binnen enkele dagen. Vreemd want de nachten worden steeds erger, dat vervloekte brandend maagzuur!
Voor Staf zorgen lukt, maar het is het is lichamelijk best wel zwaar. Hem opheffen of achterna lopen gaat elke dag minder goed, die buik zit in de weg.
Als we bij moeke en voke gaan eten, worden nog snel enkele familiefoto's genomen, want het kan de laatste week zijn...dat we met ze'n 3'tjes zijn.
