Mil wordt met de dag gekker (best te zien aan zijn guitige snoetje), pap drinken is niet echt zijn favoriete bezigheid, het lijkt weer of hij bijgedronken is. Hevig begint hij te tutteren, maar eens in de helft van de fles houdt hij het voor bekeken. En oh wee als je toch maar blijft doordringen, Nee is Nee.
Komt hier anders wel bekend voor, in ieder geval Staf is steeds meer de helpende hand, mag ik ook pap geven of moet ik helpen? En als mama zegt 'Mil heeft genoeg', zal hij ook nog wel eens proberen, precies of die mama, die kent er toch niets van;)
