De kaarten hingen al een ruime tijd aan ons prikbord, en zondag was het dan zover. De eerste keer eens naar een voorstelling voor kinderen. "En wat gaan we nu doen" vroeg Staf vol overtuiging, waarop ik antwoordde "schieten met bananen". Maar wat was dat nu juist dat schieten met bananen? Hoe moet ik nu iets gaan uitleggen, als ik zelf niet weet waarover het gaat.
Maar goed, meer vragen kwamen er niet. We trokken met 4 dames en evenveel kids richting Balen, eens daar was het geen succes met Staf. Mama moest hem heel de tijd pakken, zo'n flauw gedoe waar ik helemaal niet van hou. En zeker niet als iedereen staat te kijken, en waarschijnlijk er het haar of zijne van denkt. Toch maar voet bij stuk houden en het gezeur blijven negeren.
Eens de deuren open, mochten alle kindjes vooraan op een groot zeil gaan zitten rond de totempaal van indiaan Servaas, gelukkig voor Staf mochten de mama's er ook bij zitten.
Best gezellig zo dicht bij elkaar rond die mooie totempaal (héél mooi gemaakt). Er volgde een verhaal van 10 indiaantjes die op stap gaan en waar er telkens ééntje afvalt. Deze mama heeft ervan genoten, en Staf ook, hij keek alleen maar gefascineerd naar de twee indianen voor ons.
Achteraf bekeken denk ik dat hij bang was, hij wist natuurlijk ook niet wat er ging komen, misschien moeten we hem de volgende keer iets meer voorbereiden.
Als afsluiter nog een pannenkoekje eten, de kids spelen terwijl de mama's een koffie'tje drinken. Hmmm
Een korte voorstelling van Schieten met bananen:
Schieten met bananen neemt je mee op een wilde kanotocht over de woeste rivier, laat je vrolijk zelfverzonnen indianenkreten uitslaan, terwijl je als volleerde ruiter over de uitgestrekte prairie galoppeert, …. Ontcijfer de rookpluimen, bemachtig je plekje rond de totempaal en ga met ons mee op zoek naar de verloren indianenstem!
Een interactieve en avontuurlijke vertelvoorstelling vol muziek voor dappere indianen van 2,5 tot 5 jaar
